Συνέντευξη με τον Τάσο Δαρδαγάνη
Συνέντευξη με τον Τάσο Δαρδαγάνη
Από τον Βασίλη Χάγιο
Συναντήσαμε τον ταλαντούχο ηθοποιό Τάσο Δαρδαγάνη, στον φιλόξενο χώρο του «Αγγέλων Βήμα» και μας μίλησε για την παράσταση «Δουλειά με χειροπέδες», όπου συμμετέχει,καθώς και για την συνεργασία του με τον σκηνοθέτη της παράστασης Αυγουστίνο Ρεμούνδο, αλλά και για τα μελλοντικά σχέδιά του.
Σας βρίσκουμε στην παράσταση «Δουλειά με χειροπέδες» σε σκηνοθεσία του Αυγουστίνου Ρεμούνδου. Μιλήστε μας για το έργο, αλλά και για τη συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη της παράστασης.
Η «Δουλειά με χειροπέδες», είναι μια σουρεαλιστική κωμωδία με κοινωνικό χαρακτήρα,η οποία πραγματεύεται την εξεύρεση εργασίας στην Ελλάδα της κρίσης. Είναι ένα γρήγορο και έξυπνο κείμενο με πολλές κωμικές ανατροπές, αλλά και τροφή για σκέψη, αφού καυτηριάζει με τον τρόπο του τα κακώς κείμενα σε μια χώρα που παλεύει για την επιβίωση. Με τον Αυγουστίνο συνεργαζόμαστε για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν πρίν δύο χρόνια, όταν έκανα μια αντικατάσταση στις «Πρακτόρισσες» που σκηνοθετούσε εκείνη την περίοδο στο θέατρο «Vault». Λόγω της έκτακτης αντικατάστασης, έπρεπε να δουλέψουμε σε πολύ πιεσμένους χρόνους και με πολύ λίγες πρόβες, αλλά η συνεργασία, η συνεννόηση και η χημεία πάνω στη δουλειά ήταν άψογη. Γι’ αυτό και χάρηκα πολύ όταν μου πρότεινε να είμαι στην παράσταση «Δουλειά με χειροπέδες». Αυτή τη φορά είχαμε το χρόνο μέσα από τις πρόβες να γνωριστούμε καλύτερα και να δουλέψουμε με περισσότερη λεπτομέρεια. Είναι ένας σκηνοθέτης με απρόβλεπτες ιδέες, εξαιρετικά ευφϋής και με πολύ χιούμορ. Είναι μεγάλη τύχη και χαρά που δουλεύω μαζί του.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας.
Υποδύομαι τον ιδιοκτήτη μιας εταιρίας υπο κατάρρευση. Είμαι ο άνθρωπος που ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους, παρόλο που είμαι σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατρακύλα και προσπαθώ μηχανορραφώντας, να γλυτώσω τον εαυτό μου,από το τσουνάμι συνεπειών που έρχεται. Η δολοπλοκία και η κομπίνα είναι ο μόνοι δρόμοι για εμένα. Όπως είναι φανερό, είμαι ένας «αξιαγάπητος» άνθρωπος.
Το θεατρικό έργο «Δουλειά με χειροπέδες καυτηριάζει την αγωνία για εξεύρεση εργασίας σε περίοδο κρίσης. Πως αντιμετωπίζετε την κρίση γενικότερα; Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, αλλά και κρίσης αξιών, που θα φτάνατε για να διεκδικήσετε μια θέση εργασίας;
Οι περίοδοι κρίσης είναι πάντα και περίοδοι ενδοσκόπησης για τον καθένα μας. Όλοι εξετάζουμε τις επιλογές μας και παλεύουμε καθημερινά με τις αντοχές και τα όριά μας. Προσωπικά αντιμετωπίζω τις κρίσεις παντός είδους πρωτίστως με χιούμορ. Πραγματικά πιστεύω οτι εκτός από μια υπέροχη άμυνα, το χιούμορ δίνει στη ζωή την ελαφρότητα που της είναι τόσο απαραίτητη. Βλέπω συνεχώς ανθρώπους που τα βαρίδια της καθημερινότητας, τους έχουν στεγνώσει τόσο πολύ που αντιμετωπίζουν και τα πιο απλά πράγματα με ένα βάρος που τους εξουθενώνει. Η αποσυμπίεση είναι ζωτικής σημασίας. Και ο ρόλος της τέχνης εδώ είναι εξαιρετικά σημαντικός. Όσο για το που θα έφτανα για να διεκδικήσω μια θέση εργασίας η απάντηση είναι απλή. Θα έκανα ασφαλώς ό,τι μπορώ, αλλά πάντα στα πλαίσια που μου επιτρέπει ο χαρακτήρας και οι πεποιθήσεις μου. Αν δεν μπορώ να κοιμηθώ με ήσυχη συνείδηση το βράδυ, λίγη σημασία θα έχει εαν θα πάρω μια δουλειά.
Το έργο είναι μια κωμωδία. Τα κείμενα του Λάζαρου Μπίκα καυτηριάζουν την αγωνία για την εξεύρεση εργασίας, αλλά και την πολιτική διαφθορά. Ποια στοιχεία το καθιστούν επίκαιρο; Η κωμωδία είναι ένα βάλσαμο για το θεατή;
Το κείμενο είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Ζώντας εδώ και αρκετά χρόνια σε ένα καθεστώς βαθιάς ύφεσης, με υψηλά επίπεδα ανεργίας, αλλά και πολιτικής διαφθοράς, ο σχολιασμός και η σάτιρα αυτών ακριβώς των δυσάρεστων γεγονότων και καταστάσεων κάνει τους χαρακτήρες γνώριμους και οικείους με αποτέλεσμα ο θεατής να ταυτίζεται μαζί τους και να συμπάσχει με αυτούς. Η κωμωδία είναι πάντα ένα βάλσαμο σε περιόδους πίεσης. Το να μπορείς να παρακολουθείς, από την ασφάλεια της αναπαυτικής σου θέσης τα πλάσματα που πάσχουν επί σκηνής, ταυτιζόμενος αλλά οχι άμεσα εμπλεκόμενος είναι σίγουρα ευεργετικό.
Επίσης συνεργάζεστε και με την Ευτυχία Φαναριώτη, πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας και τι έχετε αποκομίσει από αυτή.
Με την Ευτυχία όπως και με το Νίκο γνωρίστηκα τώρα, με αφορμή αυτή την παράσταση και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος που βρεθήκαμε. Είναι και οι δυο εξαιρετικοί συνάδελφοι και άνθρωποι. Η Ευτυχία είναι ένας πληθωρικός άνθρωπος εντός και εκτός σκηνής. Είναι έντονη και ταυτόχρονα ευαίσθητη με πολύ πείρα στο χώρο. Είναι πολύ ευχάριστη συγκυρία η συνεργασία μου μαζί της, παρόλο που ο ρόλος της με κακοποιεί ασύστολα επί σκηνής. Η πρόβα έχει σχεδόν όσα ευτράπελα έχει και η παράσταση και πάντα γελάμε πολύ μετά το τέλος της.
Ας περάσουμε στο Τάσο. Πείτε μας λίγα λόγια για εσας; Ένα σύντομο βιογραφικό.
Γεννήθηκα στην Αθήνα εντελώς ξαφνικά, πράγμα που μου άλλαξε εντελώς τα σχέδια. Εδώ και τριαντατρία χρόνια προσπαθώ να κατανοήσω πράγματα συνήθως αποτυγχάνοντας. Αποφοίτησα απο το Θέατρο Τέχνης το 2006 και έκτοτε έχω παίξει σε παραστάσεις στο Τέχνης, το Αμφιθέατρο, το Εθνικό και άλλες σκηνές στην Αθήνα γνωρίζοντας ανθρώπους και αποκομίζοντας εμπειρίες. Το 2011 έκανα την πρώτη μου σκηνοθεσία στον «Μαίτρ και τη Μαργαρίτα» του Μπουλγκάκοφ, έχοντας τη χαρά να ανεβάσω για πρώτη φορά αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα ατόφιο στην Ελλάδα. Το 2013 φτιάξαμε την ομάδα «Απο δω και πέρα» με τον Ορέστη Οικονομόπουλο, τη Μάρα Δαρμουσλή και το Μιχάλη Σαββίδη και μαζί έχουμε κάνει για την ώρα τέσσερις παραγωγές και είμαστε συνεχώς σε αναζήτηση καινούργιων κειμένων. Έχω μόνιμα λίγο χρόνο τον οποίο προσπαθώ να εκμεταλεύομαι όσο το δυνατόν καλύτερα.
Τι σας κάνει πραγματικά ευτυχισμένο;
Το να μοιράζομαι τα πράγματα που με κάνουν χαρούμενο. Πέρα από το θέατρο, μου αρέσει να παίζω μουσική, να ασχολούμαι με τα σκυλιά μου, που λατρεύω και να προπονούμαι στην πυγμαχία. Είναι τρία πράγματα που με κάνουν να ισορροπώ και να νιώθω όμορφα. Επίσης, φροντίζω να μην περνά μέρα που να μην κάνω και τα τρία. Όμως το να μπορώ να μοιραστώ ό,τι με αφορά, με ανθρώπους που αγαπώ, με συγκινεί και με χαροποιεί.
Ο χώρος της τηλεόρασης σας ενδιαφέρει; Υπάρχει κάποια πρόταση για σήριαλ;
Η υποκριτική είναι η τέχνη μου και παρόλο που το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος με ενδιαφέρουν εξίσου. Αρκεί βέβαια, ο ρόλος και το έργο να μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Το καλοκαίρι έκανα κάποιες συζητήσεις για τη συμμετοχή μου σε μια τηλεοπτική σειρά, αλλά το πρότζεκτ τελικά δεν προχώρησε από το κανάλι. Σε κάθε περίπτωση είμαι ανοιχτός σε συνεργασίες.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε μια συνεργασία; Ποιες συνεργασίες ονειρεύεστε για το μέλλον;
Τα πρώτα μου κριτήρια είναι πάντα οι άνθρωποι και το έργο. Οι καλοί συνεργάτες κάνουν τις ώρες της δουλειάς να περνούν ευχάριστα και το καλό έργο είναι πάντα πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα ήθελα να δουλέψω και ελπίζω να έχω τη δύναμη και την όρεξη να είμαι στο θέατρο και να δημιουργώ για πολλά χρόνια ακόμα.
Τα προσεχή σχέδιά σας;
Μετά το ανέβασμα της παράστασης «Δουλειά με χειροπέδες», θα συνεργαστούμε σε ακόμα ένα έργο με τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο. Στα μέσα του 2018 θα κάνουμε μια παράσταση με την ομάδα «Απο δω και πέρα». Ασφαλώς, κάθε χρονιά προκύπτει και κάτι που πηγαίνει λίγο μπροστά ή λίγο πίσω τα σχέδια, αλλά πάνω κάτω αυτό θα είναι το πλάνο μου μέχρι το καλοκαίρι.
